Maandag 14 juli

Na een paar uurtjes geslapen te hebben gaan papa, mama en Caro naar het strand. Ik blijf vanwege m’n migraine nog wat langer in bed liggen. Om vier uur hebben we met onze chauffeur in de lobby afgesproken voor een stadstour, die dit keer bij het officiële programma hoorde en niet zoals gewoonlijk door een fanatieke mama op de aankomstdag was ingepland. Officieel rijden ze hier in Sri Lanka links, maar in de praktijk is het meer rijden waar plek is, en als er geen plek is toeter je net zo lang tot er plek wordt gemaakt. Belijning op de weg ontbreekt en ook verkeersborden heb ik hier nog niet gezien. Verkeersregels lijken er ook niet echt te zijn. Naast auto’s domineren vrachtwagentjes, tuktuks, fietsen, brommers en kriskras overstekende mensen en straathonden het straatbeeld. Het is maar goed dat we niet zelf rijden want papa was acuut overspannen geraakt van deze chaos (en wie niet eigenlijk).
De naam ‘stadstour’ is eigenlijk een groot woord voor de trip die wij met onze chauffeur maakten. De ‘stad’ bleek eigenlijk een soort vissersdorpje te zijn en onze eerste stop was dan ook bij het water om alle kleurige vissersbootjes te fotograferen. Vervolgens gingen we verder naar de vismarkt. De geur die je daar bij het uitstappen van de auto tegemoet sloeg was verschrikkelijk, maar wende ook verbazingwekkend snel genoeg. De vismarkt hield eigenlijk gewoon in dat alle vissers hun gevangen waar op de grond hadden liggen en alle Sri Lankanen met veel geschreeuw en handgebaren naar hun kraam (eigenlijk hun stukje van de vloer dus) probeerden te lokken. Verder lagen er grote zwarte kraaien op de loer, die aasden op wat restafval van de vangst van vandaag. Het was sowieso een kwestie van uitkijken waar je liep, want voor je het weet plantte je je voet ergens midden tussen de visseningewanden. Na een tijdje hielden we het weer voor gezien en gingen we terug de auto in. De volgende stop was een klein Nederlands kerkje dat we alleen vanaf de buitenkant hebben bekeken. Hierna reden we door naar wat alweer de laatste stop was. Op het strand lagen een heleboel doeken met vis erop in de zon. De gevangen vis laten ze ongeveer een week in de felle zon liggen om te drogen en zo maken ze dus ‘gedroogde vis’. Overdag blijven er mensen bij, maar ’s nachts ligt de vis daar gewoon onbeheerd. Kennelijk blijft iedereen dus netjes van andermans vis af. Ik vraag me dan alleen nog steeds af hoe dat met de kraaien werkt, want die zag ik er overdag al lustig op los pikken, kan je nagaan als de boel ’s nachts alleen gelaten wordt.
Na deze rondtour van anderhalf uur kwamen we weer terug bij het hotel. We dronken cocktails en bier (en ik nog maar even veilig een colaatje light) op het strand en schoven vervolgens aan bij het buffet voor het avondeten. Officieel was het Chinese avond; men neme een paar Chinese lampionnetjes, hange deze aan het plafond van de eetzaal en voila: Chinese avond! Kind kan de was doen. Tijdens deze overduidelijk Chinese avond werden we verblijd met muziek van een Mexicaans aandoend trio, een soort ‘Los Mariachi’s del Mariachi’s’. Als klap op de vuurpijl werden we hierna nog vermaakt door een Sri Lankaans duo dat gevaarlijke dingen deed met vuur en messen. Denk aan vuurvreten, een zwaard laten balanceren op een dolk die je omgekeerd in je mond hebt, limbodansen onder een stel messen door en meer van dat soort trucs, allen vergezeld van de nodige soepele heupbewegingen. Na dit spektakel gingen wij al snel richting de kamer, lekker ons bedje in. Tenminste, dat dachten we. Eerder op de dag wist papa ons al te vertellen dat onze kamerdeuren helemaal niet op slot hadden gezeten. Dat bleek namelijk heel ingenieus te werken. Je denkt, ik heb een sleutel, doe ik in het slot, omdraaien en dicht. Maar zo werkt het kennelijk niet. Je moest aan de binnenkant van de deur een knopje indrukken, dan de deur achter je dichttrekken en dan zat ie op slot. Eenmaal bij de kamer aangekomen ging de deur echter niet meer van het slot. Papa was al onderweg naar de receptie toen Caro erachter kwam dat we gewoon ‘een beetje dom’ waren en de verkeerde sleutel bij de verkeerde deur hadden geprobeerd. Mama sprintje naar beneden getrokken om papa te behoeden voor een ontzettende blunder bij de receptie. En ik stond erbij en keek ernaar. Eind goed al goed dus.